Czytanie to doskonała forma kontaktu z dzieckiem. Dziecko słucha wówczas głosu zaangażowanego rodzica, może się do niego przytulić, obserwować jego mimikę i gesty. Jest to świetny moment do wspólnej zabawy i śmiechu, ale też do prowadzenia rozmów. Często dzieci zadają pytania, aby upewnić się, czy dobrze zrozumiały treść książki, poznać znaczenie słów lub mają skojarzenia z poruszanymi tematami. Wychodząc od pytań dzieci lub zadając własne pytania możemy skierowania ich uwagę na emocje i wartości.

Formułując pytania dla dzieci pamiętajmy, aby były otwarte i nie sugerowały odpowiedzi. Oto przykłady:

• Jak zachował się bohater książki? Co zrobił?
• Dlaczego?
• Jak się wówczas poczuł?
• Jakie były uczucia osób zaangażowanych w to wydarzenie?
• Jakie były skutki zachowania bohatera – dla niego i innych osób?
• Jak to wpłynęło na  przyszłość bohatera i jego otoczenia?
• Kto na tym zyskał, a kto stracił?
• Jaki cel chciał osiągnąć bohater? Co mu się udało, a co nie? Dlaczego?
• Jakie wnioski bohater wyciągnął z doświadczenia? Czego się nauczył?

Ważne jest, aby w tych rozmowach nie narzucać dzieciom swojego zdania. Lepiej, żeby się przyjrzały zachowaniom bohaterów i ich skutkom. Wielokrotne rozmowy pozwolą dzieciom zastanowić się na danym tematem, wyciągnąć wnioski we właściwym dla nich tempie.

Można też poćwiczyć wyobraźnię i zastanowić się „Co by było gdyby...” Istnieje wówczas szansa, że dziecko zobaczy problem z różnych perspektyw. Może też postawić się na miejscu różnych bohaterów i przemyśleć, czy chciałoby, aby jemu przydarzyły się takie przygody.

Dzięki takim rozmowom dziecko pozna pojęcia poszczególnych wartości, zobaczy korzyści płynące z ich stosowania oraz negatywne skutki wynikające z zaniedbań, a w rezultacie samodzielnie oceni, w jaki sposób warto postępować.

Pamiętajmy też, aby nie zmuszać dzieci do rozmowy. Jeśli nie chcą odpowiadać na pytania, dajmy im do tego prawo. Wystarczy, że wysłuchały historii.

Opracowano na podstawie artykułu  CPCD

Lider  kampanii CPCD